Voor deze week even een totaal andere merklap. Het is de enige merklap in de collectie van Tresoar, vandaar dat ik hem onder de aandacht wil brengen. Een vrolijke lap met heldere kleuren. Hij doet kinderlijk aan en is heel simpel als we hem vergelijken met de ingewikkelde patronen die we van de 18de eeuwse lappen kennen. De lap is geborduurd op vrij grof borduurstramien.

De aanleiding is traditioneel, namelijk een huwelijk. Hij is gemaakt ter gelegenheid van de trouwdag van Tjitte Piebenga en Hannah Ludwig op 1 februari 1967. Tjitte Piebenga was op dat moment werkzaam als docent aan het voortgezet speciaal onderwijs in Leeuwarden. Een leerlinge, waarvan zijn vrouw Hannah Ludwig de naam niet meer weet, heeft de lap gemaakt. Ze was ongeveer 15 jaar.

Piebenga (1935-2007) was een Fries journalist, schrijver en dichter. Hij schonk de lap tijdens zijn leven aan het FLMD (Frysk Letterkundich Museum- en Dokumintaasje­sintrum), dat in 2002 opgegaan is in Tresoar. Klik hier voor meer informatie over hem en zijn werk.

Aandoenlijk is het oranje zonnetje (of is het een stralend hart?) tussen de naam van bruid en bruidegom. De zevenarmige kandelaar en de schenkkan hebben voor zover bekend geen speciale relatie met het bruidspaar. De opbouw van de lap is systematisch in al zijn eenvoud. De namen van bruid en bruidegom zijn in rode hoofdletters, evenals hun geboorteplaatsen en het woord ‘trouwdag’. Dag en maand zijn ook in rood, jaartal in donkerblauw. Door het beperkte aantal kleuren dat gebruikt is, blijft de lap evenwichtig.

Het borduurstertje heeft heel erg haar best gedaan op de zeilboot van haar leraar. Daar staat de naam van de boot bij, Lerk. Hannah Ludwig moest lachen toen ik haar erover vroeg: ‘De boot heette Laitsjende jerk (lachende woerd), maar dat was te lang om te borduren, toen heeft het meisje er Lerk van gemaakt’. Net als bij de antieke merklappen staat er een mannetje in het want, ongetwijfeld Tjitte Piebenga zelf.