Niks geen R.T., ik zat in de vakantie elke morgen heerlijk in de schaduw op een Grieks balkonnetje met een ander project, namelijk de Rustende jager. Deze naam heb ik zelf bedacht voor dit lapje. Het origineel dook in november 2007 op bij veilinghuis Ald Fryslân in IJlst. Op de lap staat in grote letters: OLDEBOORN ANNO 1852. In overleg met het bestuur van Aldheidskeamer Uldrik Bottema in Aldeboarn is het aangekocht. Sinds 2008 hangt het daar in de permanente tentoonstelling.

Toen ik het lapje uit de lijst haalde, was het vreselijk vies. De spinnewebben hingen er in, om zo te zeggen. Er zat een soort bruine plaklaag over de stof. Het lapje is met wol geborduurd en die was plaatselijk door de motten opgegeten. Daarom vroeg ik Gieneke om advies hoe ik het kon reinigen. Eerst moet je met een vochtig wattenstaafje over elke afzonderlijke kleur wrijven om te zien of hij afgeeft. Niet alleen de donkere kleuren, ook sommige lichte kleuren groen en geel kunnen afgeven! Daarna moet je de lap op een stuk vitrage vastspelden. Vervolgens kun je de lap horizontaal in een bak met water en een beetje wasmiddel laten weken. Het wasmiddel zorgt ervoor dat het water het vuil kan oplossen. Houd handdoeken en een bak schoon water bij de hand. Mocht er toch een kleur uit gaan lopen, dan meteen het werk eruit tillen en spoelen in de bak met schoon water. Probeer met de handdoeken het water er uit te drukken.

   Gelukkig was er niet één kleur die uitliep. Ik heb een scan gemaakt van het  
   borduurwerk. Het is namelijk net iets kleiner dan een A4.   Ik wilde er graag een
   telpatroon van maken, maar dat was niet makkelijk. De maakster, S.C., heeft
   namelijk niet alle kruisjes op dezelfde hoogte gezet. Bovendien is het wollen garen
   op sommige plaatsen nogal gemêleerd.  Het is dus moeilijk om er de goede kleur
   DMC bij te  vinden, het materiaal dat ik gebruik. Het lukte me niet om de scan via
   een borduurprogramma om te zetten in een patroon. Ik ben daar eerlijk gezegd ook
   niet  zo handig in. Uiteindelijk heb ik besloten de lap na te borduren vanaf de
   kleurenafdruk die ik van de scan heb gemaakt. Het resultaat wordt wel heel anders
   dan het  origineel. Daar heb ik me nu maar bij neergelegd. Door deze oefening heb
   ik wel heel veel bewondering gekregen voor het geduld en doorzettingsvermogen
   van de vrouwen en mannen die telpatronen van oude merklappen samenstellen.
   Het is echt monnikkenwerk!


In mijn volgende blog vertel ik hoe ik de maakster S.C. heb kunnen vinden.